Niedawna wirusowa wiadomość, że Malezja uruchomi „system licencji”, przedsiębiorstwa posiadające krajową licencję na papierosy elektroniczne (licencja na produkcję elektronicznego papierosa w płynie/żelu) staną się standardem w zakresie regulacji rynku, a przedsiębiorstwa już muszą je uzyskać, czy to prawda ?
Ridhwan Rosli, sekretarz generalny Malezyjskiej Izby Handlowej e-papierosów, powiedział, że obecnie żadna pojedyncza licencja/zezwolenie nie może zagwarantować zgodności z prawem firm związanych z e-papierosami w Malezji.
Ogólnie rzecz biorąc, malezyjski system regulacyjny dotyczący e-papierosów jest podobny do innych towarów konsumpcyjnych związanych z żywnością i lekami i jest podzielony na trzy poziomy: federalny, stanowy i lokalny. Te trzy poziomy są od siebie stosunkowo niezależne, a ustawodawstwo ma własne propozycje i mechanizmy przyjmowania, a egzekwowanie prawa w zasadzie nie koliduje ze sobą. Aby zatem zachować zgodność w Malezji, należy zachować zgodność na wszystkich poziomach.
W 2024 r. dyskusję wywołuje system licencjonowania sklepów z e-papierosami. Pomysł został zaproponowany przez Khairy'ego Jamaluddina, byłego ministra zdrowia Malezji. Źródła obecnego ministra zdrowia Dzulkefly'ego Ahmada poinformowały, że przedstawi on Radzie Ministrów memorandum w sprawie proponowanych rozporządzeń na mocy ustawy o kontroli zdrowia publicznego produktów tytoniowych z 2024 r. (ustawa nr 852). W dokumencie była minister Keri Jamaluddin zasugerowała, że rząd powinien wprowadzić system licencyjny ograniczający sprzedaż e-papierosów do licencjonowanych sklepów specjalistycznych.
Riedwan Rosli stwierdził, że możliwe jest, że firmy wymienione w artykule miały „licencje na produkty nikotynowe” podobne do tych, jakie mają tradycyjni producenci wyrobów tytoniowych.
